Berichtjes van onderweg
Donderdag, 24. Juni 2010 - 19:01 Uur
Tot slot (voor dit jaar dan...)
(door Lenie)
We hebben het weer hartstikke goed gehad met z’n 3tjes. Het is een dierbare ervaring dat je met vooral hoogtepunten en af en toe een dipje ruim 3 weken het goed kunt hebben. We zijn verschillend, maar vullen elkaar goed aan en hebben respect voor elkaars anders zijn. Veel kunnen we delen en uitwisselen; gezellig kletsen en ook uren stil zijn.
Alle drie dachten we voort te kunnen borduren op de ervaringen van vorig jaar. Niets is minder waar gebleken.
Dit deel van onze pelgrimstocht was een totaal andere ervaring als vorig jaar; andere tijd in het jaar, ander landschap, andere overnachtingplaatsen / refugio’s, andere pelgrims, andere ondergrond, hele andere fysieke ervaringen etc.
Akke heeft vorig jaar geen tape gezien, nu was het tapen dagelijkse kost. Hoe kan dat? Wie zal het zeggen? Het is zo en dat komt op je pad. Wat je ermee doet en hoe je ermee omgaat, daar gaat het dan om. Pelgrims zijn we, voor wat het wezen moge.
Bijzondere plekken met warme ontmoetingen. Gek idee dat al duizenden op dit pad ons voorgegaan zijn. Ook wennen aan het samenzijn en vooral samen slapen met vele anderen. Kunnen we alvast wat wennen aan drukkere pelgrimstrajecten. Ik vond het tot nu toe heerlijk om met z’n 3en op te trekken en zoveel mogelijk bij jezelf te komen en vooral te blijven.
Super is natuurlijk de ondersteuning van het thuisfront. De liefdevolle support, het gunnen van vele mooie ervaringen en bezinningsmomenten en de praktische facilitering. Ik bedoel maar…. Jan heeft ons gebracht en Klaas heeft ons gehaald. Lievere mannen kan je je niet wensen toch? Ook mede mogelijk gemaakt dankzij Jente en Floor….er stonden zelfs zonnebloemen op tafel toen ik thuiskwam van onze dochters…dan voel je je rijk en is het fijn om weer thuis te zijn.
Donderdag, 24. Juni 2010 - 18:57 Uur
Maandag - Nevers
(door Lenie)
Wij liepen als een tierelier de laatste dag. Wel veel blap, blubber en complete vijvers op de paden. Dwars door de weilanden tussen de koeien door en tot slot nog een bijna onbegaanbaar bramenstruikenpad. Met zicht op Nevers krijg je dan toch vleugels lijkt het. Heerlijke dag gehad en de hoogtepunten van de stad bekeken. Uiteraard St. Bernadette (wat is ze klein) Wat mij erg aan Lourdes deed denken.
En de kathedraal. Je weet niet wat je ziet. Ik heb nog nooit zulke mooie kerkramen gezien (en we hebben er al wat gezien zo langzamerhand) Zo zeldzaam mooi, dat je er stil van wordt en een brok van in de keel krijgt.
Super was dat Klaas ons kwam halen. Fijn om elkaar weer te zien en nog gezellig de stad in geweest. Er was een muziekfestival. Zo doods als dat de plaatsjes de afgelopen weken waren zo levendig en druk was het op deze langste dag van het jaar in Nevers.
We liepen (na wat aanloop en blaarproblemen) lekker en als je dan in de flow en het ritme zit dan wil je alleen maar graag verder. Ook maakt de stilte en het lopen in de schoonheid van de natuur, dat je het in de stad al heel snel gehad hebt.
Het is zo heerlijk en rustgevend om door duizend kleuren groen te lopen. Het verveelt nooit, al die verschillende kleuren, landschappen, mensen, kerken, bouwstijlen, ondergronden en grondsoorten......
Donderdag, 24. Juni 2010 - 18:50 Uur
Zondag - Slim ! (slim, slim, slim....)
(door Lenie !)
Op naar Nevers. We dachten slim te zijn door het office bureau in Charité sur Loire een slaapplek voor zondag te laten boeken een beetje verder op de route, zodat we maandag nog een kilometer of 11 naar Nevers zouden moeten lopen en dan lekker lang de tijd hadden om de stad te bekijken. We wilden in ieder geval naar St. Bernadette (je bent pelgrim of je bent het niet…). Deze slaapplek zat op de route verzekerde het VVV ons en stond niet op het routekaartje wat Klaas voor ons gemaakt had. Het lopen ging prima en we waren al om 14 uur in Parigny-les-Vaux, waar de gite zou zijn. Leuk dorp met een rommelmarkt. Akke kreeg spontaan pumps aangeboden. Helaas, was de gite niet in het dorp, maar midden in het bos een paar kilometer na het dorp. Toen liet St. Jack het ff afweten….en deze route stond niet op de GPS. We dachten keurig de markeringen te volgen, maar bleek dat we kilometers uit de richting zaten.
Net toen we besloten hadden om dan maar door te lopen richting Nevers en te zien wat er op ons pad zou komen, kwam de mevr. van de pumps langs en bood aan om ons met de auto naar de gite te brengen.
Het blijft een hele bijzondere ervaring hoe mensen spontaan aanbieden om je te helpen. Deze bijzondere ontmoetingen hebben we meerdere keren gehad. Spontaan wordt je iets te drinken aangeboden of gevraagd of je nog iets nodig hebt. Wat we toen nog niet wisten was dat we met deze slaapplek heel veel verder va n Nevers kwamen te zitten; hoezo op de route ?!? Het bleek een geitenfarm te zijn, maar leek wel een muggenkwekerij. De eigenaresse, die spontaan allerlei gesprekken begon in rap Frans, maakte veel goed. Vooral met het aanmaken van een enorme openhaard ’s avonds en het terugbrengen op de route ’s morgens. Akke en Catrien achterin, waar de geiten normaal vervoerd worden.
