Berichtjes 2009
Freitag, 11. September 2009 - 22:00 Uhr
Namur: en St Sjack (Sint Jacobus) reist duidelijk mee
Onderweg ontvangen de dames de nodige spirituele steun als de schelp op de rugzak wordt herkend. (ah... st Jaques !) en vandaag kregen ze van een hele oude kruidenier in een nog veel oudere winkel vrijwel midden in het bos (een spoorweghuisje zonder spoorlijn) een zak cokosmakronen (dat schrijf je vast anders 
) voor de helft van het geld. "St Jaques doet goed zijn best voor ons...... eerst veilig de nacht door in Andenne en nu cokosmakronen voor vrijwel niets".
De koffie werd gezet en gretig namen de dames een hap van de koek. Akke en Catries spuugden de makroon gelijk uit; Lenie bleef (eerst) nuchter doorkauwen; "een beetje slof, dat is alles". Totdat in het pak gekeken werd; de makronen hadden verschillende kleuren en waren met verschillende laagjes dons bedekt.
Catrien, Akke en Lenie hebben de Via Mosana nu uitgelopen: sinds zaterdagmiddag 130 km. Het weer was prachtig, de samenwerking prima, ze hebben het samen goed en het lopen gaat vrij eenvoudig (mede dank zij de Garmin die ook als een St Jaques de route aanwijst).
Ik vroeg of ze moe waren. "Ach", zei Lenie vanuit de mooie jeugdherberg in Namen. "Ik denk dat St Jack vanacht ook wel wat extra rust verdient, dus mag hij met ons en de kippen op stok"
Donderdag, 10. September 2009 - 20:39 Uhr
Andenne....... (of straks iets verderop?)
De wandeling verliep weer soepel en voorspoedig. "Mooi door het bos, wel wat klimmen maar het ging weer prachtig." De nacht wordt (zoals het nu lijkt) doorgebracht bij Monsigneur Paul Petitjean; midden in het centrum van Adnenne.
Gisteravond had Lenie al gebeld en een slaapplaats gereserveerd (het is er nog gratis ook). Geen probleem; iedereen is welkom.
Om een uur of vier kwamen de dames aan. Monsigneur Paul Petitjean; het beste is van de monsigneur af. "Toen we binnenkwamen vielen er al 100 hosties uit zijn zak; hij is erg verward; het huis is half vergaan en er komt alleen bruin water uit de kraan. De voordeur kan ook niet op slot; iedereen kan hier gewoon binnenlopen." aldus een wat verbaasd aangedane Lenie voor de telefoon. De moeder van Paul loopt helaas dement rond en de jongste zoon verexcuseert zich en geeft wat tekst en uitleg.
Voor de zekerheid en op verzoek toch ook nog maar even het adres gesms't van een bed and breakfast iets verderop.....
Tja, als pelgrim maak je nu eenmaal van alles mee he .
(laatste nieuws... om 8:00 uur vanmorgen een sms'je "We hebben het overleefd!". Met weinig slaap en Cartrien die alle Hitchcock films in haar hoofd heeft afgespeeld.
Om een uur of vier was iedereen wakker; een hels kabaal. De markt tegenover het huis werd opgebouwd. Om 8 uur werd er alweer gelopen met een stralend humeur.)
