Berichtjes 2009
Dinsdag, 15. September 2009 - 22:57 Uhr
Klimmen, klauteren en kalfjes........
Vandaag is er weer een dikke 25 kilometer overbrugt (vanaf Luik zitten ze sinds vandaag al over de 200 km!). Akke had gehoord dat de route tussen Godinne en Hastiere vresenlijk was; klimmen met touwen en hier en daar levensgevaarlijk. Met de garmin in de hand was de route op dat traject aangepast zodat er (met bepakking) geen halsbrekende toeren uitgehaald hoefden te worden.
Wel; vandaag na Hastiere was het nog steeds klimmen en afdalen met touwen en "steentje springen over de rivier". "we zijn wel trots op ons zelf hoor, na vandaag" (kleine noot van de redactie; dat ben ik al weken, dames 
).
Negen uur vanmorgen vertrokken Catrien, Lenie en Akke en pas tegen 18:00 uur werd Soulme aangedaan. Daar is - hoe toepasselijk - een deel van de stal van hun; pas na acht uur vanavond kon er (heel lekker warm) gedouched worden, want daarvoor werd de wasruimte door de boer en zijn twee koeien gebruikt. Maar ze konden wel mee-eten en of ze ook zelfgemaakte wijn dronken. Catrien kreeg een teiltje heerlijk heet water met echt sop voor de was en de antieke centrifuge deed haar werk naar behoren.
De boer is aardig, vriendelijk en alleen franstalig. Op een gegeven ogenblik wenkte hij Akke, Catrien en Lenie. De koe ging kalveren. Het werd een keizersnee. Moeder en dochter maken het prima!
"Ontroerend mooi, allemaal", zo vertelde Lenie,"Hoe de gastvrijheid van deze mooie mensen je vermoeidheid in een keer doet verdrijven. Wat een pracht dag!".
Maandag, 14. September 2009 - 19:58 Uhr
(iets verder dan) Dinant
Zojuist telefoon gehad. Lenie, Catrien en Akke hebben vandaag een dikke 27 kilometer gelopen. Van de camping van Godinne naar Camping Villatoile, Pont-la-Lesse. Die ligt een paar kilometer na Dinant aan het riviertje (inderdaad) de Lesse. "Een pracht plek hebben we hier, op een hele mooi camping aan het riviertje. Het regende wel heel hard toen we hier aankwamen en dan is alles gewoon vies grijs. Nu is het droog en we gaan zo eten. Er is hier zelfs een heel mooi restaurant met een open haard. Alleen die is verlaten en dicht".
Het nadeel van wandelen in de herfst; voorzieningen sluiten en het is vroeg donker. Maar de dames passen zich heel goed aan: om half acht was de fles rosé al op en Catrien kwam tijdens het telefoongesprek met 3 heuse lekkere stoelen aanlopen. Geleend van een caravan verder op, daar was toch niemand thuis....
.
